1

Ευτυχώς που είμαι αισιόδοξος άνθρωπος.
Αλλιώς δεν θα την είχα βγάλει καθαρή. Με τίποτα.
Σχεδόν δύο μήνες άνεργος. Αρχικά στάθηκα τυχερός γιατι με το που τελείωσα τις σπουδές βρήκα αμέσως δουλειά. Αλλά μάλλον το σύμπαν αποφάσισε οτι αυτό παραήταν εύκολο, οπότε απολύθηκα. Ε, εντάξει δεν ήταν και καμία σπουδαία δουλειά, δεν το πήρα και πολύ βαριά.
Έκτοτε άρχισα την αναζήτηση καινούριας δουλειάς. Βλέπω τις αγγελίες και αναρρωτιέμαι.
Υπάρχει άνθρωπος που να είναι το πολύ μέχρι 35, να έχει τελειώσει ανώτερες σπουδές και το στρατιωτικό, να έχει μάθει να μιλάει 2-3 γλώσσες και να έχει και προϋπηρεσία 5-6 χρόνια?
Γιατι αν υπάρχει, εγώ θέλω πολύ να τον γνωρίσω. Να μου πεί πως τα πρόλαβε.
Δεν κοιμάται ποτέ?
Δεν έχει προσωπική ζωή?
Έχει την δυνατότητα να μεταφέρεται με διακτινισμό?
Μπορεί να είναι σε 2 μέρη ταυτόχρονα?
Γιατί εγώ ο κακομοίρης, με μια ψωροδουλίτσα και έναν γκόμενο, είχα τα χέρια μου γεμάτα. Δεν προλάβαινα τίποτε άλλο!
Και τώρα που είπα γκόμενο. Το ξέρατε εσείς οτι η ανεργία φέρνει και αγαμία?
Ναι,ναι και ας έχεις σχέση. Γιατί αρχίζει και σου γκρινιάζει.
"Δεν κοιτάς να βρείς καμία δουλειά,στο sex το μυαλό σου!"
Δηλαδή για να καταλάβω, αν δεν κάνεις sex έχεις περισσότερες πιθανότητες να βρείς δουλειά? Με ποιά ακριβώς λογική συμβαίνει αυτό?
"Δεν σε βλέπω να αγχώνεσαι και πολύ"
Ναι,αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχω. Μάλλον μου λείπει κάποιο χρωμόσωμα που σχετίζεται με το άγχος, γιατί δεν αγχώνομαι σχεδόν ποτέ. Αλλά εγώ αυτό το βλέπω ως θετικό. Γιατί δεν βλέπω πώς το να κάθεσαι και να ξεφυσάς όλη μέρα και να καταριέσαι την μοίρα σου θα σε βοηθήσει.
Τέλος πάντων. Κάπως έτσι έχει η κατάστασή μου για την ώρα.
Α, και καλή μου αρχή με το blog.
Thanks σε όσους διαβάσατε!